31 août 2012

Edith aan het woord

Geen zolderkamerartiest

In een vorig leven heb ik gewerkt als directiesecretaresse. Een drukke baan, die me opslorpte. Na mijn werk, ’s nachts vooral, schilderde ik, dat was een verademing. Ik sprak daar niet veel over, ik deed het voor mezelf, niet voor een publiek.
Denk alsjeblieft niet dat ik een zolderkamerartiest wil zijn, een kluizenaar die niet wil delen. Integendeel, kunst maken is juist anderen deelgenoot maken van wat je voelt, communiceren. Ik wou dan ook tentoonstellen, en dat gebeurde voor het eerst in 1996. Mensen naar mijn werk zien kijken, hun reacties te zien en te horen, dat was een enorme stimulans.
Ik schilder niet voor mezelf. Toeschouwers die door een werk geïntrigeerd zijn, proberen te vatten wat je wilt uitdrukken. Soms lukt dat, soms komen ze met hun eigen, afwijkend verhaal; altijd blijven ze stilstaan bij het onderwerp dat ik heb willen behandelen. En daar is het me om te doen.
Ik kan me niet voorstellen te leven zonder kunst. Schilderen, beeldhouwen, dat wil ik al sinds ik kleuter was, het is even fundamenteel als ademen.

Creëren, niet interpreteren


Edith a la parole

Le regard des autres

Dans une vie antérieure j’ai travaillé comme secrétaire de direction, un travail exigent et absorbant. Après mon travail, surtout la nuit, je peignais, c’était une nécessité. Je n’en parlais pas beaucoup, je le faisais pour moi-même, pas pour un public.
Le regard des autres me manquait. Pour moi, un artiste est quelqu’un qui partage ce qu’il ressent, il communique. Dès lors, j’ai voulu exposer. Ma première exposition a eu lieu en 1996. Ce qui m’a beaucoup plu, c’était le regard des gens sur mes toiles. Les gens intrigués par une œuvre, qui essayent de décrire ce que tu as voulu exprimer. Quelques fois cela correspond, d’autres fois ils racontent les histoires les plus étranges. Mais à chaque fois ils s’arrêtent au sujet que j’ai voulu traiter. C’est ça qui m’importe.
Je ne peux pas m’imaginer vivre sans art. C’est aussi fondamental pour moi que de respirer.

Créer ou interpréter ?